Speciaal voor specials
Om mijn arm zit een rood bandje met het woord Graauwrock erop en als ik er naar kijk dan wordt ik blij. Niet zomaar blij maar speciaal blij gewoon met hoofldetters – BLIJ –.
Want gisteren was het de dag voor de eerste Graauwrock for specials en daar gingen de vrienden van commissie d'r bie natuurlijk ook naar toe.
Het was voor de eerste keer dat er een specialmiddag werd georganiseerd een middag voor mensen met een beperking.
Het was wel even zoeken want waar ligt Graauw nou eigenlijk precies, ja de oude weg van de boot en dan bij Hulst een tweesprong. Ja, ja en er staan natuurlijk overal borden waar de richting naar Graauw wordt aangegeven. Nou eigenlijk niet maar we zijn er gekomen.
Het was een groot terrein met een feesttent waar van alles gebeurde. Een voorstelling van circus Renardi, schminken, knutselen en een podium voor diverse optredens.
Buiten was er een heel groot podium en diverse foodtrucks eigenlijk wel een beetje weinig voor zoveel hongerige mensen . Maar dat mocht de pret niet drukken.
Nadat we eerst wat gedronken en het terrein hadden verkent, natuurlijk veel vrienden en bekenden hadden ontmoet, was het tijd voor het optreden van Walter Kroes.
Die komt van de overkant en dacht ik ga via Antwerpen naar Graauw. Ja zat hij vast natuurlijk op de ring.
Dus wat later als gepland begon hij zijn optreden nadat hij eerst zijn fans naast het podium uitgebreid begroet had.
Wat een optreden heerlijk met zn allen lekker meezingen en dansen en natuurlijk helemaal uit je dak gaan met zijn laatste lied Viva Hollandia.
Ondanks dat hij nog naar Eindhoven moest gaf hij nog een toegift want voor zo'n speciaal, mooi en fijn publiek doe je dat graag.
Nu waren we helemaal in de stemming maar ook wel een beetje hongerig geworden.
Gelukkig begon de voorstelling van Tijl Daamen zodat iedereen daar naar toe kon behalve de drie die vast voor de rij van de frietkar gingen staan. Ja, wij dachten 17 friet dat is een grote bestelling totdat we hoorden van 30 of meer. Het schoot eigenlijk niet op. Dat dachten ook andere vrijwilligers en die gingen in de rij staan bij hamburgers. Dat ging sneller en zo werden het hamburgers met een zakje chips in plaats van frietjes met.
Ondertussen was het tijd geworden voor de hoofdact “De Snollebollekes“ Ja, wat later maar die waren ook over Antwerpen gekomen.
Daar stonden we vol verwachting, van tevoren hadden we al geoefend: Van links naar rechts en met de handen boven het hoofd mee doen op de maat.
Snollebolleke stoof het podium op zette ons aan om vooral veel te bewegen van links naar rechts en lekker hard mee zingen. Nou iedereen heeft zijn best gedaan. Iedereen danste onder aanvoering van Snollebolleke van links naar rechts zakte door de knieën, zong hard mee van turremredumpe durre of zoiets. Maar och in een groot meezing festijn valt, of je tekst correct mee zingt niet zo op. De langste polonaise van Graauw werd gemaakt .
Het weer werkte mee af en toe waren er wat dreigwolken maar de weergoden zagen zoveel blije mensen daar dat ze waarschijnlijk de pret niet wilde bederven.
Na het optreden waren we toch wel een beetje moe en dorstig geworden (voor sommige was het of je een week in de sportschool gezeten had.). Gelukkig, we hadden nog bonnen genoeg voor wat te drinken en een zakje chips.
Ondertussen was het wel een stuk later geworden als we gedacht hadden en werd het helaas tijd om weer richting huis te gaan.
Maar iedereen was het er over eens: We gaan volgend jaar weer. Want dit was een feest voor iedereen. Waar veel te doen was en je lekker kon mee dansen en zingen in een gezellige en fijne veilige en vriendelijke omgeving. Waar rond gegaan werd met bekertjes water en wanneer men iets vroeg er een goed antwoord kwam. Waar het al begon met een sticker die je op kon plakken van Top, blij dat ik hier ben, zing enz.
Het weer werkte mee en iedereen had het er voor 101 % naar hun zin!
Daarom bedankt Grauwrock for specials voor dit blije bijzondere festival.
Dat het voor iedereen een top dag was blijkt wel uit de foto's en video's en als ik naar mijn rode armbandje kijk – wat ik pas af doe als het tot op de draad versleten is – beleef ik het allemaal weer.
